Ebedi'm Şiiri - Urungu Şad

Kaçtığın uzaklar kadar yakınsın kalbime
ve ettiğin yalanlar kadar gerçeksin bu bedene...
Hani 'Seni Sevmiyorum' diyorsun ya, kır düğününü mahveden yağmur misâli, ben de seni, senin beni sevmeyişinden çok daha çok seviyorum. Hodri meydan! değil. Yanlış Anlama. Sadece, Hodri Aşk...
Ki biz bir zamanlar misafiriydik Meşk Sofrası'nın...
Ben seni tadardım gözlerimle,
sen beni yakardın!
Böyle yanardın, böyle yanardık sevgi cehennemimizde...
Cennetin halt ettiği evimizde...
Hele ki sana dokunuşum...
Şakayla karışık takılırdı Tabiat Ana: 'Dengemi bozuyorsunuz.' diye...
ve seni öpüşüm...
Mahşer günü yeniden dirilip de susanılan suyu içip dirilmeyen tek yer olan dudakların can bulması gibiydi.
Sadece o öpücük dâhi beni Sırattan geçirirdi. Engelleyemezdi kimse; emir, Tanrı'nın emriydi.
ve bilir misin bilmem; ama bana da 'Sev! ' dedirtti üç kere, meleğiyle...
Ben de seviyorum!
Ama bir kere!
Mahşerde aranacak olan gözlere...
Sen!
Seni arayacak gözler o gün...
Tek kelime edilmeyen o ânlarda sadece senin adını anacaklar.
Çünkü dünya'm sen isen,
Kıyametim de sensin,
Ahiretim de...