Gökteki yıldızlar tek tek sönüp
düşüyor içimdeki ebedi denize
Ve sisli bir karanlık kaplıyor içimi
Bu korkunç dehşet verici karanlığa
Ruhunun sıcaklığı bile fayda etmiyor artık
Kafamın içinde birçok soru yankılanıyor
Kemiriyor adeta beynimi
Karanlığa çekiyor ruhumu
Kasıp kavuruyor tenimi
Boynuma kuru bir urgan geçiriyorlar
Bu üç ayaklı ağaç bedenimi değil
Düşlerimi boğuyor ve gömüyor toprağa
İçimdeki her biri umut meşalesi olan
Yüreğimin yıldızları sönüyor artık
Ve yüreğimin cisildeyen gözyaşları can veriyor ölü tenimde
Kayıt Tarihi : 11.9.2018 17:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlyas Arabacıoglu](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/09/11/ebedi-gozyaslarim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!