Ebedi bir yürek yanığı gibi…

kûn feyekün
ey Allah’ım sen bir emirle oldurdun tüm mekanı
oysaki bizler nankörce bitiriyoruz olmuş ve olanı

her dem nefisle koşup da durduk ve her şeye aç baktık
zifiri asırlar hiç aydınlanmadı ki bir defadan başka
çağlar boyu hep göz doldurmaya çalıştık
yegane gayemiz hep olsun
inan ki halimiz hal değil laçka
kutsanmış değerleri bir bir kökünden de söktük
kurban ederek çıkara
bir emek vermedik hem toprağa hem suya
gözlerimiz kör olana dek ekmeği yok saydık
ne vatanı ne bayrağı kayırdık
öz çocuklarımızı kendi ellerimizle dondurduk
dünya literatüründe bunun bir benzeri dahi hiç yok
ve bir terörist ruhuna adandı sanki civanlar
aslı astarını da şehit diye kapattık
Eyüp’ün sabrı ile yarışır olduk yanlışlarda
ne kökten uyuduk nede uyanık kalabildik
yazık oldu onca fidanlara

atimiz tarihe salak uyku da olarak geçti
hiç iyileşmedi ki hasta adam
hıçkırıklarımızı kaldı orta da sahipsiz olarak
günahı tövbeye boyadık savrularak
geçimsiz kardeşler gibi
hem vurduk
hem de vurulduk
yıkıldı tüm değerler fetişler dikilirken
koptukça her tufan yok sayılır
çöle döndürülürken orman toprak artık zor ayılır

ten kokusu var
ebedi yürek yanığı gibi
ah pis nefisler şimdi zulme ne kadar yakınlık var
nice gönül gözyaşıyla yıkanmakta yürekler hâr
ince bir sızı kaldı hiç geçmeyen zişan halde
içimden gelir sızılar perişan vaziyette

tutuklayıp mabedini sardık talancı ruhlarla
Allahın “bir” ismi hakkı için değildi çaba
oysa ki ne imkanlar sunmuşlardı bizlere ceddimiz
şükür yerine küfre duçar ettiler her şeyi
bir el şefkatle tutmadı
bir göz bile iyi niyetle bakmadı

içine sindiremezsin bu pisliği kabul etmez yüreğin
gelin insafa da vakit henüz yakınken dönün geriye
arkası sıra gittikleriniz bilin ki sizden değil
sizleri de bizleri de kurban etmeyin dönmelere

temiz ne kaldı ki şu ülkede atiye
ancak hatıralar önümüzde tek mutlu şey oda bilinirse
zaman mı bizi biçti biz mi zamanı bir görülse
hiç bu kadar olmamıştı koku
kendi tenimizin kiri bitirdi bizleri kalmadı öz doku

dil-rübâ oyunları altında mı düştük ki biz tuzağa
ömrü amansız heba içinde boşalttık dönme dolapta
hainler ve uşakları ciğerimize dek verdiler ipoteğe
Ey kahpeliği kendine ar sayan üryan
bura iyi ya orada bu sabilerin elinden sizleri kim alacak
Hüküm belli kalûbeladan beri
Cehennemin dibin de mutlaka ilelebet kalış var size

eh artık ıslansın isterse kirpikleri mazlumun
kimin ki umurun da ya kime olmuş ayan
eh artık batsın isterse yüreğimize kancık hüznün
her şey bizce malum sizce de malum mu
her şey ayan beyan hale
her şeyin görünür durumu
her şey yüce Rabbime zaten edilmiş havale
varın da artık siz düşünün gideceğiniz yerde ki konumu…

(05.01.2015) AZAP…