Ebedi aşk Şiiri - Zuhal Tokgöz

biz ikimiz olamadık
bir ben olduk
bin sende coştuk
bazen bulut olduk
yağmur olup ağladık
geceye gündüz sürüp
ışığı kalem yaptık

sızıları biriktirip
kanlarımızı ilaç yaptık
hayalleri renklendirip
gerçeklerle sardık
şarkılara daldık
yollara gurur döşedik
köşe başlarını çıkmaz
dar sokakları engel yaptık
biz ikimiz olamadık
bir ben olduk
bin sende coştuk

söylenecek her sözü biber
söylenmeyecekleri sitem eyledik
konuşmalarda yarım
kavgalarda tüm oluşturduk
ne ektik ne biçtik
biz ikimiz olamadık
bir ben olduk
bin sende coştuk

evimizi boşluğa
sevgimizi güneşe
acmızı aya
gölgemizi yelkovana
sesimizi akrebe
ellerimizi kadere
kahkahaları çocuklara
ruhumuzu birbirimize
bıraktık...
biz ikimiz olamadık
bir ben olduk
bin sende coştuk

dağladık yürekleri
karıştırıp tuz bastık
nehirleri içtik
ağaçlarda serinledik
dedik yaptık biçtik de
biz ikimiz olamadık
bir ben olduk
bin sende coştuk

sonsuza kucak açıp / yıldızları özgür bıraktık.