Ebedî Aşk Şiiri - Levent Topludal

Sevdiğim, aşkına düşen düşene;
Zorlukla yer buldum sonuncu safta.
Canım kurban bu çukuru eşene;
Gönlüm dipsiz kuyu sana zaafta.

Bir hûrî gibisin cennetten kaçan,
Gezindiği yere hâleler saçan,
Seviyorum diyor ağzını açan,
Kimisi gerçek der, kimisi lafta.

Bu sevda canıma Hak'tan hediye;
Bir gam ki, verdiler bana "ye" diye.
Belki bir gün çıkar gelirsin diye
Oturup bekledim bir kenar rafta.

Her gün ezberledim senden bir cüzü,
Sevdanla yitirdim baharı güzü,
Muhabbet mülküme dönmedin yüzü,
Halbuki belliydi parsel ve pafta.

Düştüm ayağına, amansız kaldım;
Hırçın dalgalarda limansız kaldım;
Zamanın içinde zamansız kaldım;
Ne gün bildiğim var, ne ay, ne hafta.

Dediler: "Serâpâ nazmış sevdiğin,
Güzeller içinde tarzmış sevdiğin,
Aşkın kitabını yazmış sevdiğin,
Senden bahsetmemiş bir paragrafta."

Gitgide benzedim ıssız bir hana;
Varmışım, yokmuşum, benden ne sana?
Saadet sırası gelmedi bana;
Zaten kim bakar ki bu kayık şafta?

Anmadın adımı beni yermeden;
Ömrümü bitirdin selâm vermeden;
Öleceğim, senden hayır görmeden;
Hevesim dipdiri, bedenim hasta.

Aşkın damarımda sen diye akar,
Gözlerim âleme aşkınla bakar,
Kalbimin ateşi kabrimi yakar
Naaşım gömülüp çakılsa tahta.

Kem sözlerin bana ekmek, aş olsun;
Kirpiği vurduğun kanlı döş olsun;
Bu kadar gözyaşı helâl hoş olsun;
Ben senden razıyım öbür tarafta.