Ebedî Âleme Kesilen Bilet

Elestü bezm-inden ewelki cüzde
Hayrı şerri cem etmiştir Âdemde
İyilik, kötülük, insanız, bizde
Âdemoğlu beşerdir ki, mademde

Hâlbûki, kuru bir çamurdan iken
Batıyor, mukaddes bedene diken
Çizdiği kaderin kahrını çeken
Üçyüz altmış altı azâ bedende

Hevâ söz dinlemez inad ederde
Ruha hâkim olmuş elem, kederde
Arzıhâller Halîkına giderde
Umman doldu kan ağlarken didemde

Şükür lâzım imtihan çün kesâda
Cenneti âlâ’nın yaşı Îsâ da
İki kurdun kısmetiyse Mûsâ da
Hikmet, sürüde mor koyun güdende

Cennet ucuz değil cehennem dâhi
Lüzûmsuz sanmayın, değildir sahi
Gâhi kanatlanır, sürünür gâhi
Yedi sırat gizlenmiştir kademde

İhlâs kazanında kaynayıp pişen
Habîbi kibriyâ izine düşen
Ehli takvâ ile hakka erişen
Cennete kavuşur geçip gidende

İttiba etmeyen yerde sürünür
Boşta gaflet hırkasını bürünür
İşaret edilen tek, tek görünür
Âlâmet-i âhir zaman mübhemde

Ananın Rahminde yazılır kader
“Herkes, ne ederse kendine eder”
Biat etmeyenler boğulur gider
Bermuda üçgeni denen düdende

Abdesti alıpda yatılmadıkça
Gafletin hırkası atılmadıkça
Şer’i şerâte katılmadıkça
Kararlıyım haklı olan şüphemde

Dehr-i ihânette sürünenlerle
Türk olmayan İslâm görünenlerle
Kuzunun postunu bürünenlerle
Ehli küfrün tahayyülü fitende

Sonbahardan, kıştan sonra yaz eden
Kurân-ı Hâkimi OTUZ CÜZ eden
İyi, Güzel, Doğruluğu va’zeden
Cevheri hakikât yüklü, sitemde

Şimşekle yıldızı saydırdıkları
Sıratta ayağın kaydırdıkları
Emri ilâhiye uydurdukları
Bahaneler, mazaretler, zatende

Halkettiklerine veriyor rahmet
İrtikâp etmekçün lâzımdır zahmet
Arı esrarıdır balında hikmet
Halîk va’zeylemiş derdi merhemde

Müslüman Müslümanın gardaşıdır
Gardaşlığı yaşatmayan şaşıdır
Nûh Nebî sünneti tufan aşıdır
On Muharrem Aşuresi ha sende

Anasız babasız olan sineyi
Oradan anasız HAWA anayı
Varetti, Âdeme refik sunayı
Babasız varolan oğul Meryemde

Anamız babamız bir değil midir?
Cehlin akıttığı kir değil midir?
Tutulan yol nârla, nûr değil midir?
Verdiği dert ha Eyyûb (a.s)’da ha bende

Sevdikleri peşipeşine gitti
Ayrılık acısı canına yetti
Bu mükedder hâlde Hakk dâvet etti
Mirâc-ı hakîkât, şedid matemde

Kol kırılsa yen içinde sararsın
Gardaş diyenlere seni yorarsın
Düştüğünde gardaşları ararsın
Yokolurlar kimse görmez ölsende

Der ki: “Bilmiyorsan bir bile sor”
İmtihânı verebilmek pekde zor
Şer gördüğün düşlerini hayra yor
Kul olarak ben tevekkül edemde

İSLÂMİ’nin tecelletti kaderi
Ömür boyu tükenmedi kederi
Nereden görecek gelip gideri
Farketmez; gelsende, hiç gelmesende