Sana yenilmiycem bu gece!
Bedenim yokluğunla sarsılırken, umursamıycam bu kez sana ait olan bu yüreği!
Duymuycam çığlıklarımı…
Ve sana yazmıycam bu kez….
Sana çıkmayacak çıkmazlarım.
Çık içimden nereye saklandıysan, çık lütfen!
Ebe olmaktan yoruldum.
Bu saklambaç oyununda hep önemli kişi olmak istemiştim ama ebe olmakta değildi niyetim!
Yitirdim bak yine bilincimi;
Bil ki bitecek bir gün sana olan bu bitkinliğim!
Yorgunum, mecalim yok seni bu gece de sevmeye.
Ben seni kaç kere sevdiğimi bile unuttum artık
Bi seni unutamadım, o da bırak öyle kalsın…
Karanlık sokaklar, ışıklar…
Karlar düşüyor senden geriye kalan kente
Üşüyorum!
Üstümü yalnızlıklar örtüyor daha bi yalnızlaşıyorum!
Sana yazmıycaktım değil mi?
Yazmıyorum da…
Bu sefer kendime yazıyorum,,,
Ama kendimin baştan ayağa sen olduğunu unutmuş ellerim…
Kayıt Tarihi : 1.9.2007 22:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!