Ebabil Şiiri - Orhan Veli Kanık

Alıp içinde sesler uçuşan bu aksamdan
Hafızamı bir deniz kıyısına çeken yol,
Aydınlık rüyaların peşine düsen gondol
Mavi bir denizde yüzer gibi yanan samdan.

Tuşların üstünde karanlığın heyulası
Ve birden kalbe çırpınışlar veren hatıra.
Çekmede beni saadet dolu dünyalara
Mine parmaklarında sedalaşan hülyası.

Sıyrılmada gözlerimden yıllarca geceler
Ve yalnız kalmada bir yaza ram olan sahil,
Uçuşmada gökyüzünde bir suru ebabil:
Sevgimi ve hasretimi ebedi kılan yer.
Acık panjurlarından seslerin dokulusun.
Bir gol mu ürpermede ruhun uzaklarında?
En yakın sevgiyi duymayan dudaklarında
Her yasayıştan daha güzel olan gülüşü.

İlik gölgelerde uyutup düşünceleri
Beyaz etekler ile bana göründüğün an
Ve kapıları yeşil sabahlara acılan
Sıcak tahayyüllerle dolu yaz geceleri.

Renkli fanusların altında doğan dünyası,
Omuzlarında ay ışığından örgülerle
Eklenmede içime hasret kaldığım yerle
Mine parmaklarında saçalasan hülyası.