Ebabil Kuşları Şiiri - Selma Doğan

O yolculuk hayatımda yaptığım en uzun yolculuk Hiçbir yolculuğa benzemiyordu.Ne yollar bitiyor ne de zaman çabuk geçiyor.
Sonunda çok istediğim o yere varıyorum.Bir an için kalbim duracak gibi o an kabeden sonra ilk dikkatimi çeken ebabil kuşları oluyor.Allahım o ne muhteşem bir düzen bana hemen mevlanadaki semazenleri hatırlatıyor.Dönüyor dönüyor sadece dönüyorlar.Sanki bedenleri orada ruhları yok
orası tıpki bir mahşer yeri yüzler bembeyaz ölü gibi o güneşin kızgın sıcağına rağmen sadecegözler kabede ve dönüyorlar sessizce akşam olduğunun bile farkında değilim zaman durmuş sanki o gece bir ara uykuya dalıyorum.Rüyamda kabeyi görüyorum kabenin önünde beyaz elbiseli insanlar ellerini göbeklerinin üzerine bağlamışlar.Bende aralarındayım.kabe bize secde ediyor altın oluktan peygamberimizin sürmesi akıyor.Uyanıyorum o muhteşemlik hiç gitmiyor gözümün önünden ertesi gün bütün gün ve gece sadece ebabil kuşlarını seyrediyorum hayran kalıyorum onlara hiç yorulmadan usanmadan nasıl dönüyorlar öyle o an düşündüğüm tekşey yaradanın bu kadar muhteşem şeyleri nasıl bir araya getirdigi ona misafir olduğum için seviniyor ve teşekkür ediyorum.
Orada durduğum sürece bende döndüm ebabil kuşlarıyla birlikte yüzüm kabede günahlarımızı düşündüm dua ettim sessizce
Son gece veda ettim kabeye ve ebabil kuşlarına tatlı bir yorgunluğa düşmüşüm içim geçer gibi olmuş yine rüya görüyorum.çok büyük bir kalabalık insanlar yaşlı bir kadını eziyorlar.Ben bağırıyorum siz nasıl müslümansınız görmüyormusunuz kadını ezdiniz böyle ibadet olmaz. diyorum.orada görevli bir asker bana dönüyor ve üç kere nerede olursan ol yüzünü kabeye dön diyor ve ben uyanıyorum.Şu an evimdeyim ama aklım hep orada gözlerimi kapıyorum ve sürekli ebabil kuşlarıyla birikte bende dönüyorum.