E.T.RAF Şiiri - Oğuzhan Akay

Ben bütün kitaplarımı açık bıraktığım için üşüdüm
Geçmişin, bugünün ve geleceğin kaplanları kafesteyken
Bir kadını adından tanıdım önce kapı aralığında
Kendimi nasıl bulduğumu anımsamadan otelde
Bileklerimizin üzerine çıkarken kan, sıcak bir anlam
Hiçbir şeyi bitiremeden hep alfabeden başladım
Yurdumun kokusunu aldığım akşamlar gözlerim dolardı
Gözlerimi para bürümüş ve kepenklerim inmiş birden
Evlerimizin dışındaki kirlilik cepheyi kaplamıştı
En sevdiğim yönümü kuzeye yöneltmişken
Kafamda rotatifleri susmuş bir dünyanın ortasında
Sığındığım limanlardaki denizcileri tanımadan
İlk kez girdiğiniz bardaki bakışları toplayarak
İlk kez girdiğiniz kadını uykusunda bırakıp
Nereye sürüklenir dil bir başka ağzın içinde
Hüzün değişir bir harfle, yüzünü öperim birden

İyi zamanların ağbisi olmak içindi kelebek