---E n g i n Damlalar...... Şiiri ...

Sükut -u lisanla temaşa eyliyor gönül.
Selamet-i insan kimseyi anlamıyor.
Endişeler, çaresizliğin rüzgarı anlamak istemiyor sevgiyi.
Kapkara gecelerde bizleri duada buluşturan tek şey kaderimiz.
Aşkı kabulden b/aşka da çare yoktur.
yüreğinize sağlık

'Can veren tebessümünde öldürmüştüm tüm kadınları.... ' sadece bu cümle bile başlı başına bir şiirdi bence...Sevgiliyle bütünleştirilmiş bir coğrafya,bir dünya,bir yaşam resmi vardı şiirinizi okurken karşımda...Duygular bu kara mı güzel verilirdi,bu kadar mı güzel yaşattırılırdı mısralarda...Usta kaleminiz ve sevgi dolu yüreğiniz karşısında hürmetle eğiliyorum sevgili şair...Her daim sevgim ve saygımla...

Lal zamanlarda dermansız yaralarımı şiirlerle sardım,
Her dizede senden silinmez izler…
Yalnızlık, her şiirde sana hesapsızca koşmaktı,
O biletler ki, bir hazine gibi saklıyorum.
Gurbet, sen uzaklaştıkça azalan yanımdı, tütüne sığınan…
Sensizlikti, sevgisiz her coğrafyaydı…

Ölüme bulunamayan devaydı; vuslat.
Oysa gözlerinde ayışğı ve denizi buluşturacaktım bir haziran ikindisinde…

Sen sevgiydin,
Gözlerimdeki en masum en çıplak ışıktın, sevdikçe çoğalan…
Ölüm; yüreğimin adressiz kalan ilk günüydü, gidişindi…
Gülüşün; ölümü başka bahara erteleyen iksirdi,
Dudaklarında sevginin en güzel resmiydi…

.....
muhteşemmm :))

tampuanımla gönül sayfamda ....

Sevgili Emine

değerli ablacaığım, dostum..

aldığım en değerli yorumdu

sağol

Paylaştığım yalnızlığımdı başka yüreklerde sesti ŞİİR. Dalga, dalga yayılan duygularımın başka yüreklerde sesi oldu hep. Başka, başka yüreklerde ki kalp atışları oldu belki de kim bilebilir ki? Düşünürdüm şiirlerde BİZ’İ. Biz diye bir şey hiç yaşayamadım. Hep tek kaldım O da ben de toprağın çocuklarıydık. Ben yüksek tepelerde sevgisiyle filizlenip güneşi gördüğünde ölen ben, o ise benden daha çok severmiş toprağı nereden bileyim, bilemedim işte. Vakit yetmedi biz, BİZ olamadık hiç. KARDELEN’ di benim adım işte Öyle narin, öyle zayıf ama hala yaşama direnen bir KADIN. YALNIZ’LIĞI ben seçmemiştim ki. Onsuzluk yazılmış bir kez kaderime onca güzellikten sonra. Kim isterdi ki? HASRET yüreğine işlesin, hep dönüşü olmayan bir yoldan gelmeyecek birini beklesin. Kim isterdi ki? O sancılı bekleyişlerde onarılmaz yaralar bütün bedenini sarmışken hiç iyileşmedi. YARIN’LAR ümit yerine hep umutsuz bir gelecek oldu. GÜNEŞ sanki yeminliydi yarınlarda doğmamaya GURBET’TEN dönen de yoktu. Artık gün doğumları hep karanlıktı. Benim için ONSUZ olmak SENSİZ’LİĞİN diğer adı, sonunda VUSLAT olmayacağını bildiğim için bu yaşama biçilmiş kefendi. Yabancısı olmuştum VUSLAT’I tanımlayamıyorum Kavuşmak olmayınca da tüm ışıklar karartma gecelerindeki gibi sönük. Karanlıktayım. Bütün bunlar böyleyken GÜLMEK ne demek.UNUTTUM Unuttum o nasıl bir şeydi? ?

YARIM KALINIYOR.

Harika şiiri yazan kalem var olsun.Kutluyorum Tebrikler dost yürek TEBRİKLER +10.

Ustaca yazılmış bir şiir. Tebrikler İbrahim Bey.

İnsan ne yazacağını bilemiyor böyle şiirlerde,şiirin içinde kayboluveriyor,söylenecek sözün bittiği şiirerden,tebrikler,saygıyla...

Yarım kaldı can!
Yarım kaldı,
Ağlama!
İnsan olmak suç değil ki…

&

yarım bıraktın bizi mavi çocuk
duygular yarım
düşünceler yarım
bedenler yarım!
pay bende kaldı,payda sende! ..


Duygularla yoğrulmuş bir şiir okudum ve çok güzeldi..Şiirinizin bir bölümü bana kendi şiirimden bazı dizeleri anımsattı,bunu da yukarı da paylaştım..

Yarım kalmamış sevdalara diyorum Sn Eroğlu...

Gözlerimdeki en masum en çıplak ışıktın, sevdikçe çoğalan…
Ölüm; yüreğimin adressiz kalan ilk günüydü, gidişindi…
Gülüşün; ölümü başka bahara erteleyen iksirdi,
Dudaklarında sevginin en güzel resmiydi…

Can veren tebessümünde öldürmüştüm tüm kadınları....

Yarım kaldı can!
Yarım kaldı,
Ağlama!
İnsan olmak suç değil ki…

Bütünüyle harikaydı sevdaların yarım kalmaması dileğiyle.

Gurbet, sen uzaklaştıkça azalan yanımdı, tütüne sığınan…
............

Değerli İbrahim Eroğlu,
Yüreğinize sağlık,
çok beğenerek okudum..
Saygılarımla
İ.Topyan