E-Mail Şiiri - Tamer Gülbek

From: [email protected]
To: yıllaröncekitamerbirankaraziyaretinde@kabusanılar.com

Merhaba hayal meyal hatırladığım ben;
Olaylar hayal meyal olabilir de, ruh sanki ne hayal ne de meyal
Ne peşinde koşuyorduk da dalmıştık o pespaye geceye, işte sual
Ne ummuştuk sanki, gizem denen şeye bu inanç nedendi, neden
Kopar bu soruların cevaplarını hafızanın dallarından, kopar da al

O zamanlar mektup yazardık seninle, pul toplardık, dön onlara bak
Tamamen adressiz gecelerimizdendi, yitirilen şeyler vardı muhakkak
Lakin hiç mi dizginsizdi aklımızda dörtnala giden hayaletler, giden giden
Hiç mi sebepsizdi kulaklarımıza dadanan o umutsuzluk bulutu, o sisli sokak

Oysa ben eğlenmeyi severdim ve gülmeyi: zihinde yayılan o pekmez
Güldüğüm zaman gülmeyenleri düşünürdüm bir de ister istemez,
Büyük sahipsizlik diyebilirdim, ya da diyebilirim şimdi buradan bakan ben
Neyse ne de, nasıl daldık nereden, esrikliği kimden satın aldık, bilinmez

Bu makus gece müsveddesine, bu iri mi iri ‘new wave’ müsveddesine,
Bu belalı mı belalı resmiyet ülkesinde, bu gri bakan ve gri sulanan ve gri,
Un ufak bir yokluk çıktı en sonunda içimizden, kırık bir olmamışlık
Hamlık değil, sanmıyorum, daha çok bir pullanıp postalanmamışlık

Elektronik ortama yabancıydık o zamanlar
Ilık bir akıntıydı mektuplar zamanın sinesine
O yüzden o resmi karanlığa soğuk bıçaklar,
Soğuk kahkahalar gibi dalışımızı tek bir şey açıklar:

Pullanıp postalanmamışlık...