E M E K L İ B A K a r Şiiri - Zeki Çelik

Evinde eşyası olur veresi,
Alacaklıları gelmez göresi,
Maaşı alırken dolar süresi,
Senetten, çeklerden bıkar emekli.

İşi bırakınca kalır boşlukta,
Eşi, çocukları olmaz hoşnut ta,
Gün doğmadan kalkar,yatar kuşlukta,
Mecburen kahveye gider emekli.

Oğlanın ve kızın dertleri bitmez,
Hanımın isteğe maaşı yetmez,
Odun, kömür yoksa ocağı tütmez,
Bütçesini biraz sıkar emekli.

İyi kötü ahşap eve sığınır,
Fırtına eserse çatı dağılır,
Tansiyonu artar, düşer bayılır,
Kapıyı, bacayı tıkar emekli.

Miras kalmayınca çoğu gariban,
Ondan rahat eder dağda ki çoban,
Zekinin serveti tüketir yaban,
Devlete umutla bakar emekli.

8-8-2001