E Hali Şiiri - Kaan Kılıç

Andolsun ki e halinin efkarına sevgilim
Kanlı neşterlerin sırtında yalıyorken kanımı
Çöz diyedir bilegimden kanlı palamarları
Bistüriler kör jiletler usturalar denedim
Rutubetli odalarda nemli sandukalarda
Elektrik kasıklarım leşhayvanlar dolardı
Pentagramlı kalbimin terso köşelerinden
Beş köşeli engerekler parandeyle sızardı
Andolsun ki e harfinin efkarına sevgilim
Ağlayarak abanoz bileğimi keserken
Bileğimde sana zimmet kan gülleri açardı!

Andolsun ki e halinin efkarına sevgilim!
Takladayken Marazdayken alkolik meleklerle
ürkünç üzengisinde dumanlı esrarların
gafletin cinleriyle vahşetin sırtındaydım
Ah! avuntunun ayartıcı hayvanına aldanıp
Firdevs cennetleri dilenirken ruhundan
naçar kaldım bilemedim sevgilimdin aldandım
Megerse asırlardır kasıgında kaynayan
Cehennemin kalarak tenine yasaklandım!

bileğimi keserken köpek nefsin emrinde
Ne neşter ne bistüri ne ne falçata ne jilet
Andolsun ki yalnızca gözlerini sevgilim
Bilegime Kan dograrken gözlerini kullandım!

Hürmüzdüm ehrimendim iblis yada melektım
Kubbeleri sırtlanıp minberlerden geçtim
Sırtıma inzal olan Mushaf kanatlarıyla
Şehvetimi Menzilimle çırılçıplak değiştim
Esma-ul husna nakşolurken kalbime
döndüğüm her tesbihin imamesi sen sandım
Andolsun ki tavaflarken olmayan bedenini
ismini doksandokuz kere tekrarladım!

Rabbim teklif kıldı bak vakit bes secdeye
Minberlerle mahyalarla kıbleye kıyamdayken
Müsvedde geçmişimi temize çekmek için
hiçliğinin vadisinde firkat zülmüne vardım
cünup çaglayanlarla kirlenirken geçmişim
o kıblesiz kalbine birkez bile çagırmadın!

Andolsun ki e halinin efkarına sevgilim
Kalp kabesinde seni ebrehe kıldım
savletinden ablukandan ihatandan kaçarken
ebabil kuşlarına agır taşlar toplattım
hicaz bir peşrevle çözülürken belimden
bir sokagın içine enine küçülürken
ıssız tapınaklar gibi ardındaydı yıkıntım

hala kanlı jiletlerle sunagında kurbanım
sen o ateşgahı harlatıp Zerdüştlerle giderken
icarustun eridi balmumu kanatların
Andolsun ki e halinin efkarına sevgilim
Bileğimden devşirirken tılsımlı perileri
Devirdiğin çığların altında bir enkazdım

Ve artık bir şafagın kuytusuna saklandın
Andolsun ki e haline sevgilim olmamana
Boşanınca zünnarım hayvan leşi belimden
Kanayan şakayık ölüleri kadardım

Andolsun ey döndür beni sevgilim efkarına!
bileğimde kan gülleri açıyor hala!