Değme Şiiri - Kara Osman Nalbant

Maşuk mezarını, ölmeden kazar
Süt beyaz mermere, adını yazar
Yaban el değerse, akordu bozar
Ben çalayım dinle telime değme

Hayalini gördüm, yanıyor özüm
Zühreye baktıkça, seğirir gözüm
Kendimden utanır kızarır yüzüm
Ben senin olmadan elime değme

Damla göle hasret gözlerim tana
Senin bir nazarın can katar cana
Âlemdeki mülküm, helaldir sana
Her şeyimi al git, gülüme değme

Aşkın ağacında, yemyeşil dalsın
Bırak şeyda bülbül muradın alsın
Şu yalan dünyada bir anım kalsın
Közümü al söndür külüme değme

Kara’yım besbelli dönmüyor giden
Her can olumsuza bulur bir neden
Canım çıksa dahi duyar bu beden
Yedi yerden kırdın, belime değme