Artık gerekmiyor kafiye, vezin...
Alın sözcükleri, sıraya dizin.
Ne iç ahenk, ne dış; sanki düzyazı...
Övün, ya da ayakaltında ezin.
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
