"Düzüşmece Şiiri - Ahmet Bektaş

Düzüşmece

Düzen değişse de düzülenler üzülür!
Zaten hep alttakiler düzülür!
Düzücüler kurnaz, paslaşır,
Kimi “İyi” kimi “Kötü”!
Yaşasın zavallılar;
Yandaşlar sağ olsun…

Düzen, düzene gebe!
Tahterevallinin iki ucunda,
Sırası gelen yukarda.
Düzülenler, özgür seçer “Düzen”i;
Ne de olsa, “İnsan hakları evrensel”…

“Biz onların ayağının tozu olamayız”!
Neden?
Orta Çağ’ın kutsalı onlar…
Peki şimdi düzenler?
Densizlik etme! Büyüklerimiz onlar…
Pek ala…

Zavallılar uyansa, bulanır mı denizler?
Ne fark eder?
Dünya “Kutsal Öküz”ün boynunda durdukça,
Boynuzlanır kerizler!

Kavgada arabulucu yer sopayı!
Düzenlerin kavgasına karışma!
Taraftarlar destekler,
Kazanan toplar parsayı…

Hani güçlü, haklı değil; haklı, güçlüydü?
Güce tapanlar “İlah” değişti!
Heyhat!
Kutsallar eridi, öküzünüz de can çekişiyor!

İlahlar “Cennet” verdi, Dünya oldu “Cehennem”
Yunus gibi desem; “Bu kıldığın namaz değil…”
İlahlarınız benim değil!
Sen de haklısın Arabi;
“Arif için din yoktur”

“La ilahe illallah”
İlah yok, Allah var!

Ahmet Bektaş