Düziçi Şehidi Şiiri - Mehmet Çelik

Ey milletim ey ateş düştü ocağa.
Binlerce DÜZİÇİ düşmüş idi sokağa.
Kalk sirkil uyansana DÜZİÇİ’im.
El ele tutuşarak birleşelim bir daha.

Aktütün’e pusu kurdu hainler.
Düziçi’ne sızı verdi hainler.
Bahçe’me de şehitlerim gelince.
ÇELİK’imi hep ağlattı hainler.

Göz yaşları akıtmaya söyle kimin hakkıdır.
Düziçi’nde Türkiye’mde 15 şehit saklıdır.
Anneler babalar hep ızdırap içinde.
Bu ızdırabı vermeye söyle kimin hakkıdır.

15 şehit düşünce gökyüzü de ağladı.
Şehitlerin annesi yürekleri dağladı.
Aktütün’den kara haber gelince
ÇELİK’imde analarla ağladı.

İMRALI’da komutu rahatlıkla veriyor.
Bu komutun sonunda ŞEHİTLERİM geliyor.
Şehitlerin haberini duyunca.
APO PİÇİ, sevinerek geziyor.

İmralı’da köpeği TASMA ile gezdirin.
Rahat uyku almadan hayatından bezdirin.
Köpeklikten alçaklıktan zevk alınca.
O zevk veren köpeklere DÜZDÜRÜN
06/10/2008