Düziçi Şiiri - Mehmed Sarı

Bir kayıp cennet gibi kaldı anısı içimde
Dumanlı dağlarının eteğindeki o minik şehrin...
Nedendir bilmez kimsecikler,
ve ne zaman anılsa adı
sızlayıverir başı
yanık yüreğimin...

Kitaplar dolusu söz edilebilir
o yerlere dair
duygularım üzerine...
Ama anlatamam sana nedendir yine
bu duyguları kısa ve yalın sözcüklerle...
Orda açmıştım dünyaya gözlerimi
orda başlamıştı yaşam cıvıl cıvıl
orada sevmiş orada sevilmiş
ve soykırım görmüş bir halk gibi
uzaklaşmıştım oradan!
Yaşamımın en güzel yerini
orada yaşamıştım belki
belki de hiç yaşayamadığımdan..

İlk fırtınası yürek çırpınışlarımın
ilk deli dalgaları afili günlerimin
aşkım, emeğim, hayallerim
...........................ömürler dolusu
anılarım kaldı oralarda
ve zaten benim bir ayağım
hiç dönmedi o yerlerden bana bir daha!

Ne zaman sözü edilse
ve ne zaman düşse usuma yadı
o kalbur içi ovanın
sarı sıcağın altında
dorukları beyaz karlı sipsivri dağın
depreşir yürekte en içli duygularım..!
Ve ovayla dağların sınırında
sisli düşler gibi gençlik yıllarım
ilk kez yıkılışı gözlerimde dünyamın
ve ölmeden vazgeçilmeyecek olan
ilk ve son aşkım
acılarım, sevinçlerim, ağıtlarım....

.....ve sonra bir gariplik çöker üstüme
hüzün basar geçmişimi, geleceğimi
hasret oduyla kavrulur gövdem
ateş harmanlarında yürümektir gün
ve çok daha karanlıktır geceden..!
Acılar, ağıtlar katarlanır yollarda
dönüşü düşünülmeyen gidişler
sökülür yüreğim her dakika kökünden..!

20/6/2016
Melbourne