Düzenbaz Şiiri - Harun Yiğit

Düzenbaz

Yaşına bakmadan bakıyor kıza
Sallanan kuyruğa geliyor dize
Sazını unutmuş küfreder caza
Kendini boşluğa bağlar düzenbaz

Günü geçmez boşa hayal kurmadan
Elden öğreniyor aklın yormadan
İçte yanan harlı ateş görmeden
Yangınsız bağrını dağlar düzenbaz

Yaptığı işlere aklı ermeyen
Yaşayıp gidiyor soru sormayan
Mecliste görüp de selam vermeyen
İş bitiriciyi yağlar düzenbaz

İş aramaz kahve, kahve dolaşır
İçip, içip sağa sola bulaşır
Can arkadaşına bile dalaşır
Ağzı dolu küfür çağlar düzenbaz

Bu gece de yine rakıyı buldu
İçince bir anda başkası oldu
Meyhaneden çıkıp cumayı kıldı
El alem görünce hûlar düzenbaz

Evde huysuz, çoluk çocuk boyunca
Alman sevgilinin gider huyunca
Oto yolda soldan geçemeyince
Gaz verip gamyonu sağlar düzenbaz

Marifer sanıp da kaçamak yaptı
Sarılıp Helga'yı dudaktan öptü
Hatundan habersiz şifayı kaptı
Yandım Allah deyip ağlar düzenbaz

Her sözünde nice çamlar devirip
Durmuyor sözünde birden kıvırıp
Marifetmiş gibi yoldan çevirip
Boş yere Yiğit'i eğler düzenbaz.............Harun Yiğit