Düzenbaz Şiiri - Kazım Doğan

Ey düzenbaz;

El pençe divan duruyorsun, hep hazır oldasın,
kanına işlemiş takiyyecilik bilmem hangi yoldasın,
çıkar umduğun zatların yalakasısın hep yanlarındasın,
çıkar bir gün foyan çıkar be DÜZENBAZ

Onu bunu jurnal eder bir kenarda durursun,
gözlerin fıldır fıldır döner, çok canlar yakarsın,
dansöz yanında halt etmiş çok güzel de kıvırırsın,
Bir gün senin de kuyun kazılır, kazılır be DÜZENBAZ

Bir o partide, bir bu partide kolcusun,
belli değil ne halt olduğun, bir sağcı bir solcusun,
unutma kahpelerin gittiği yolun yolcususun,
Sen memleketini de satarsın, satarsın be DÜZENBAZ

Camiye gider namaz kılar hoca da olursun,
Sakal uzatırsın birde müritler bulursun,
Hacca gidersin götürdüklerinden haraç alırsın,
İşin iş yatacak yerin yok öte yerde be DÜZENBAZ.

Kazım derki;
Bu dünyada yaşayacaksan şerefinle yaşa,
Gururlu ol tenezzül etme mülkiyete, kimseye olma maşa,
Şerefsizce ölmektense, şereflice öl satma kimseyi üç kuruşa,
Sen bunları yapamazsın kanın bozuk be DÜZENBAZ.