Düzen Kayboldu Şiirler'de

Gökyüzü aydınlatmıyor,
Eskisi kadar içimi..
Güneş solgun görünüyor,
Flaş açıkken çekilen
Fotoğrafta ki ışık gibi..
Yüzler buğulu sanki,
Buzlu cam gibi kırılgan kalpler...
Kalemim yalnızca karalıyor,
Bembeyaz silgilerin silemeyeceği şekilde,
Düzen kayboldu şiirlerde..
Betimleme zayıf düştü,
Kahrolası sevdaların,
Yenik düşüşü gibi...
Kalabalık içinde görünmez olmak,
Yalnızlığı hissetmek..
Cıvıl cıvıl insanların,
Sahte gülüşlerin arasında,
Suratı asık olarak doğru olduğunu bilmek,
Yalnız olmak....
Fark eder artık anlaşılmamak,
Fark olan durum sadece yüzeyi görmeleri,
İçten içe kopan fırtınalarda,
Bir yaprağın bile hareket etmemesi...
Daha niceler var içimde,
Anlatamadağım yazamadağım..
Kalemim sadece karalıyor,
Bembeyaz sayfaları lekelercesine,
Düzen kayboldu şiirlerde..