Düzen İçidir Ağrı Kesici

Bahçedeki kırık iskemle
testi ağzında uç vermiş çiçek…
yitirilen ne varsa, koyultarak anıları
gidiyor günün ardı sıra.

Kol üstüne atılan pardösü gibi
zamansız kalmış kenarda cumartesi
nereye gideceğini bilmiyor
yapayalnız pazar.

Cumartesi ve pazarlar hariç
sırlı birer çıkın yıllar
gözaltlarında halka halka…

“Bize acı lazım” diyor Edip Abi,
“daha çok ağrı kesici daha çok acı”
başı güneşe dayalı
yerini bir türlü beğenmiyor,
acının tarihindeki yerini.

Fısıldıyor giderayak:
“kara deliğinde
bulgur ve makarna torbalarının
biz fena alıştık sabahların moruna,
enfiyeli akşamların dumanına”.

Yok Edip Abi yok, buraya kadar!
bak gelecek, tükenişlerle geliyor,
gözlerdeki ışığıyla
donuk ekranlara vura vura geliyor.
emekten damıtmış kendini
geçmişten süzdüğü
taze burçak günlerle geliyor.

Buraya kadar Edip Abi!
bilirsin, ol deyince olmadı
sömürünün sinir uçlarındaki göçmenlik…
ve nerede açılırsa açılsın bu mor sabahlar
enfiyeli akşamların dumanında
düzen içidir ağrı kesici!
buraya kadar Edip Abi!