Düzen Şiiri - Vedat Akdeniz

her akşamüstü kente
davetsiz iner hasretin
hemde hiç sektirmeden
bir alman kadar dakik
yokluğunun derdi bir yana
böyle düzenlilik yok mu
işte o tüketir şairi.
görme yetisini kaybetmiş bir şahin gibi
yazma yetisini kaybetmiş şairim işte
her akşam sözcük sözcük yitiriyorum kalemimin ucundaki senleri
boyumdan büyük işlere giriyorum
bakmadan kendi halime
türkülerin terkettiği sazları
bir iki kadehle avutacam diye
uğraşıp duruyorum.
vakit bir hayli ilerledi sanki
sana saati sorsam şimdi
kaç olduğunu bilmezsin
zamanla işin yok senin
çünkü benim gibi saymıyorsun
sensiz geçen ve geçecek olan anı
bir istasyonda saate bakıp bakıp
heyecan içinde beklemiyorsun
gelecek treni çünkü
üstelik bindigin trenin her durağında
yüzüstü bırakılıyorum
ama yine de gözüm heyecanla
saate bakınıyor iste.
duyabilir misin bilmem ama
bilgilendirme panosundaki şiirler ağlıyor
rayların ucundaki şairin peşinden
o şiirlerin elinden tutmak gibi
üstüme vazife olmayan
işlerim de var benim
düşünebilir misin bilmem ama
sararan yaprakların kuytusuna
sığınmış suyu bile
yıkasan üşür olmuş
bir zaman diliminde
senli sensiz tüm kederlerin
sığınak görevini üstleniyorum.
Her gün aynı
Sen aynı
Ben aynı
Yaşananlar aynı
Bu düzen tüketiyor
Hem şairi hem zamanı...
19.11.2015
Kempten