Düzen Şiiri - Mehmet Yücel

Düzen çeşmesinden kirler akıyor.
Bataklığın ana yurdu bu düzen.
Her önüne gelen maske takıyor.
İnsan diye kir uydurdu bu düzen.

Alanlar yalancı satan yalancı.
Düzeni belirsiz yolcu ve hancı.
Çöker yüreğime bir buruk sancı.
Beni hazırlıksız vurdu bu düzen.

Düzenin yıkılsın, düzenin batsın.
Tanım tek kelime sen bir berbatsın.
Yiğit mağdur olsun puşt göbek atsın.
Gerçeklere tuzak kurdu bu düzen.

Efkardan geçilmez içen içene.
İcraatlar durmuş çalışır çene.
Daha kötü olur geçen her sene.
Umutları bile yordu bu düzen.

Kadın yaratılış tanımaz olmuş.
Aile denen kurum yaratık dolmuş.
Tarla yeşermiyor sahibi yolmuş.
Hakikate karşı durdu bu düzen.

Neyi doğru desen suçlusun kesin.
Hor görürler seni çıkınca sesin.
Kapıları açık kaldı kümesin.
Kazlar için bile zordu bu düzen.