Düzen Şiiri - Seçkin Gündüz

Giderken bile bile kaldın bende


Doğayı sevmeseydim görürdün sen
Kuşlar
kediler olmasaydı
arılar
kelebekler
silerdim seni
anılarım solarken renklenmeden

Çiçekleri derlerken çiy düşmezdi tenine
çim kokmazdın
savrulmazdı saçların yüzüme
baş başayken soluğunla sesinle

Kamçılamasaydım düşlerimi
ışıldamazdın gözlerimde çağrılı çağrısız
taş kesilirdi anılar evrende

Ezgiler serptikçe seni içime
sıcaklığınla doğarım her gün güneşe eş
batarım uzaktan şakıyan yüreğinle

Yoksullaşır yalınlık iyice gönlümde

Sürecek kurduğum düzen
özenle ben kol kanat gerdikçe
Yaslandım güçlü dengeme
artık kalabilirsin dilediğince
unut kendini istersen tümüyle bende