Okadarda cok yazılacak şey varki. Okadar sölenecek.
Nerden başlasak nasıl anlatsak. Nasıl duygularımızı paylaşsak
Nasıl anlasam anlatsam anlansam. Konuşmaya anlatmaya dinlemeye dinlenmeye okadar cok ihtiyacım varki.
Hep bir gizli bahçem olsa, hep benimle yaşasa nezaman yalnız kalsam,nezeman paylaşacak birşeylerim olsa hazinelerim olsa hep bahçemle paylaşsam. Ciceklerim olsa onları sulasam koklasam
hiç solmasalar. Bazen karşılıklı ağlaşsak, bazen gülüşsek. Sarılabilsem dikenlerinin acısına aldırış bile etmeden.
Gözler büyülemiştir beni herzaman. Gözlere karşı takıntım var. Neçok ta yansıtırlar gerçekleri. Keşke okuyabilseydim tüm gözleri. Bazen çaresiz kalır sözler, bazen anlamsız ve basit. Neden yaşanan duyguların ışığı hep gözlerden yansır.
Çoğu anlayamıyorum hayatı. Yanılıyorum insanlar yanıltıyor düşlerimi, kendime bile yabancılık çekiyorum. Anlayamıyorum sölenen şarkıları, gerçekte neyi anlatmak isterlerki. Ah keşke çözebilsem sü heceleri şifreleri denklemleri bilmeceleri. Sürat şelaleleri andıran bir hızlı akıntı, taşlara kayalara çarpma, girdaplara kapılma, yorulma yontulma aşınma, eriyormuyuz git gide ne. Sahi ne oluyor ya. Nereye doğru bu akış. Neden kimsenin sesi sedası çıkmıyor. Yoksa herkes benim gibi çartesizmi, yapılacak pek fazla da birşey yok gibimemi geliyor.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta