Düz Hesap Şiiri - Ersin Kurt

Ruhum durağanlaştıkça
Durmadan arabalar geçer caddeden
Durmaksızın sorguluyorum neye inat doğdum ben?
Hani ara ara aklıma gelmiyor da değil
Kime ispat etmeye çalışıyorum adamlığımı
Ve bunca yokluk içindeyken
Kibarlığını hangi madamdan öğrendin sen?

Küçükken bir kız sevmiştim
Tam istediğim yerde beni vardı
Hâlâ da var
Şimdilerde, oluyor tanışalı yirmi yıl kadar
Yahu bir kız sevmiştim işte küçükken
Dedim ki bu kız her türlü bana uyar

Sonra açlık yapıştı yakama
Param olmayınca işçi oldum
Uykularımı paraya sattım en güzel çağlarımda
Herkes okumadığımdan sanır bunu
Alakası yok Taner de okumadı
Baba parası yedi karaktersiz Bursa dağlarında
Yirmili yaşların başında orospu oldu sevdiğim kız
Babası öğretmen yaptı
O orospu oldu
Öğretmen de oldu orospu da
Ara sıra merak etmiyor değilim
Ne öğretti ki yattığı adamlara?

Çok basit aslında hayat
Matematiğe hiç gerek yok
Üzüm; üzümken yalnızca üzüm
Mayalanınca köpek katili bir şarap
Mutluysam anlarsınız, saklayamam güler gözüm
Mutsuzsam da belli ki gönlüm harap
Soruyorum size neyi anlamadınız?

Sana söylüyorum eğitimli kaltak
Aramızdaki haksızlıkların küsüratlarını yuvarladım
Ödeyeceğin hesap
Virajsız bir acemi şoför yoludur artık, dümdüz
Çekinme söyle en kırıcı sözlerini sevgilim
Ne bekliyorsun?
Hadi yarala beni yine
Durma, üz!

Bir zamanlar sevdiğim kız, otuzlu yaşlarının başında artık
Hayatı boyunca, sevdiğim kadını basit adamlar üzdüler hep
Şimdi nefret bile etmediğim basit kadını hep düzdüler adamlar
Bir ara bir pasajda karşılaştık
İlginçtir, kadın benine rağmen artık çok da güzel değilken
Yattığı adamlar da hep birbirinin aynısıydı

Köreldim,
Bakışlardan bir sonuca varamaz oldum
Hiç normal değil bu!
O değil de cidden,
Gözler neyin aynasıydı?