Dışarıda inanılmaz soğuk ve rahatsız edici bir hava olmasına rağmen yüreğim senin varlığın ile öyle güzel ısınıyor ki, tahmin bile edemezsin. Bu sabah yeni bir başlangıç yapmaya karar verdim seni düşünürken. Herşeye yeniden başlamak ve sıfırdan yol çıkmak... ucunun nereye varacağını hesaplamadan...
Bugün kasım 2002 ve tüm düşlerim sana odaklanmış, tüm hayatım senin varlığına hasret kalmış durumda. 25 yıllık hayatımın tüm coşkusu ile durmadan sana akan bir nehir var burada ve sen bunu biliyorsun. Meğer ne büyük eksikmişsin sen benim hayatımda ve nasıl da dolu dolu gelmişim ben sana. Günlerdir hatta aylardır yoksaymaya çalıştığım ve ertelediğim “bendeliğini” artık kabullendim sevdiğim ve istesen de istemesen de büyük bir sevda oldum alev alev yanan.
Her gece yatağıma uzandığımda düşlediğim, güne başlarken hayalinle avunduğum ve gece rüyalarımda varlığınla konuştuğum bir BEN yarattın ellerinle. Öylesine kutsal ve öylesine farklı bir dünya verdinki sen bana, ancak şapka çıkartırım ben bu sevdaya...
Yine gün geceye dönmeye başladı ve alaca güzellikte seni düşlüyorum tüm güzelliğinle. İlk başbaşa yemeğe çıkışımızı, bana aldığın ilk çiçeği, gözlerinin gözlerime değdiği o ilk anı defalarca geçiriyorum zihnimden. Ne büyük bir aşkla bağlanmış bu yürek sana, her an daha iyi anlıyor ve tanrıma şükrediyorum bunun için. Askere giderken seni uğurladığım o an var ya, hele onu hiç unutamıyorum. Sıradan iki arkadaştık o zamanlar ve herşeyi paylaşırdık ama nedense seni yolcu etmek içime büyük bir acı düşürmüştü sevdiğim. Hiç gelmeyecekmişsin, seni son kez görüyormuşum gibi hüzünlenmiştim ben o an. Ne çok ağlamıştım bir bilsen...
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
