Duyuyorum Sesinizi Şiiri - Ebru Aydoğmuş

Uzat çocuk minik ellerini
Yaşanacak günlere güneşlere..
Yıkılsa da başına dünyan
Bak doğuyor yine ay pencerelere..

Yüreğim canhıraş parçalarken
göğüs kafesimi,
Gözyaşlarım....
"Duy sesimi!"
"Sesimi duyan var mı?"
Duyuyorum...
En en içimde hepinizi..
Görüyorum ve biliyorum sadece..
Ama hiç bir şey yapamıyorum ..
Çok kızıyorum hatta
Sebep olan insan nefsine..
Ama başka bir şey yapamıyorum..

Ölümün yaşı olmaz,yok.
Çocuklar..
Çocuktular hepsi bir zamanlar.
İki ,12, 70 ne farkeder ki..
Hepimiz biliyoruz,sonumuz belli.
Bekliyoruz
Belli olmayan sonumuzun gelmesini..

Acısı var yüreğe oturan taş gibi
Ah..Ölümün ayrılığı değil midir?
Boğazları düğüm düğüm eden
Kalanları bitiren ..
Kemiren..
Bir daha görememek
sesini duyamamak,gülümseyememek
göz bebeklerine,
Dokunamamak,sarılamamak...
Söylenecek kurulu cümleler kalır geriye..
Ah..Ayrılık
Bilse de sonunu insan
Konduramaz sevdiklerine özellikle
Nefes alan hiç bir yüreğe..
Ah..Ölüm..
Yine de erken gelme iki gözüm.
Canlar sağolsun..
Analar,babalar,çocuklar
Dostlar sağolsun..
Yaşarken kıymet bilen,
Yaşarken hakkı bilen,
Yaşarken kendini bilen,
Canlar sağolsun..
Başımız sağolsun..