Duyuyor musun? Şiiri - Bekir Dalkıç

Yüreğim bir fare olsa, sıcacık atsa dursa senin için,
Yerde yada omzunda,
Yinede ezer misin acaba?
Saçlarım çiçek çiçek, kollarım salkım saçak, ellerim yaprak.
Bahçende ağaç olsam, misal bir incir ağacı.
Koparıp keser misin?
Konuşmak yerine havlasam, yürüsem, gezsem sokak sokak koşarak?
Dörtnala ya da dört ayak üzeri.
Söylemek yerine ötsem ismini,
Ve yahut anırsam dursam öyle,
Soyunsam sonbaharda da sonra, ilkbahar gelipte giyinsem tekrar.
Kuşlar tünese dallarıma, beni yine de sever misin?..

Soldu iyice renklerimiz, çünkü yıllar ile yıkadık.
Birbirimizi göremez olduk yolda karşılaşsak.
Duymaz olduk günden güne sesleri, seslerimizi.
Zira kulaklarımızı sırf kendi dertlerimizle tıkadık.

Dinle, duyuyor musun rüzgarı?
Ve yollarda günışığı yağıyor üstümüze yürürken.
Sesler çınlıyor dağ taş, renklerini dört tarafa sıçratarak.
Bir bebek çığırıyor acıyla,
Bir köpek uğulduyor yada bir ağaç,
Çatırdıyor uzaklarda.
Kim bilir neler neler söylüyorlar hep bir ağızdan.
Seslerini duyuyor musun?