Temmuzun ikisi, yıl doksan üç; sıcak mı sıcak,
Pir’imin eli Sivas’da otuz üç can yanıyor, yer Madımak...
Işık, ışık aydınlatıyor karanlığı yiğit caların Alevi.
Kudurmuş mahluk yobazlar saldırıyor, yakıyor canevi,
Nerede görülmüş, Hangi Tanrı buyruğu insan yakmak?
Sen onları yakmadın, onlar şehidimizdir, bilesin ahmak!
Salyalar saçarak saldıranlar bilmem kimin köpeği?
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta