Duyun İnsanlar Şiiri - Gürbüz Papağan

Bir yürek dağlanır yarısında gecenin,
Bir çocuk ağlıyor annesi için,
Kin öfke kurbanı kimsesiz, yetim,
Kalan şu yavruyu görün insanlar,

Babası tutsaktır zalim elinde,
Bacı kardeş kayıp, anası nerde,
Gecelerdir uyku girmez gözüne,
Vicdanı sızlarmı körün, insanlar,

Herkes gülüp oynar, oysa tenhada,
Gül benzi sararmış körpe yaşında,
Tutsak türküler var bakışlarında,
Bu müşkül halini sorun insanlar,

Gözünde damlalar yürekten akar,
Ancak bu yarayı ananlar sarar,
Kızardı topraklar semalar ağlar,
Artık bu feryadı duyun insanl,

Yağmur değil kurşun yağıyor gökten,
Dinmiyor gözyaşı bu vahşet neden,
Dumanlar yükselir oyun bahçelerinden,
Kurşun değil güller atın insanlar,

Bomba sesi dinsin, gökler gürlesin,
Tomurcuklar açsın dal filiz versin,
En çorak topraklar çiçekle dolsun,
Sevgiden suyunu verin insanlar,

Bitsin bu savaşlar, bitsin zulümler,
Ölmesin çocuklar solmasın güller,
Silah değil kalem tutuşsun eller,
Yarınlara barış gelsin insanlar,

Çocukların yüzü gülsün insanlar,