Duyun beni… Şiiri - Hamit Kunt

“Heyyy
Heeyyyy
Heeeyyyyy
Duyun beni… duyun beni.
Anlayın…
Okuyun beni “ diye haykırdı yüreği yıllarca
Ne duyan oldu
Ne anlayan
Ne de okuyan
Herkes kendi gibi zannetti
Kendi ölçüleriyle
Kendi kalıplarıyla
Kendi sınırlarıyla baktı gözlerine
Ne hissettiğini
Ne kastettiğini
Gözlerindeki rengi
Sözlerindeki ahengi
Kimse görmedi
Bilinmezliğin ızdırabı
Anlaşılmazlığın yalnızlığı
Sıradan bakışların anlamsız baskısı
Yordu onu yıllarca
İçindeki ateşe bir fırın bulamadı
Tuğlalarını inşaatlarda kullandılar
Ateş tuğlası olduğunu anlamadılar
Oysa o
İçindeki alevlerle neler pişirirdi neler
Ahlarla
Ve oflarla
Boşluğa saldı yangınlarını
Ve hep bekledi
Biri gelir
Duyar
Anlar
Ve okur yüreğini diye
Var olup da bilinmemek
Tanınmamak
Anlaşılmamak…
Beton harca karılmış tohum misali
Daraldı
Sıkıldı
Etrafındaki kalıpları kıramadı
Ve harcını beton diye inşaatlara serdiler
Tuğlalarını
Kaba inşaatlarda
Sıradan duvarlara ördüler…

Akşam batarken
Sabah doğarken güneşe,
Gece kalkıp aya
Ve yıldızlara anlattı derdini
Bir de mezarlıktaki güllere…
güller dinlediler onu
o da gülleri…
dallarını budadı
güller aldı dallarından
Gül gibi kokan güller…
Ve hiç kimse sormadı
Neden mezarlık
Nedir bu güller..
Güller ekti etrafına
güller dağıttı…
teşekkür ettiler
sadece teşekkür…
sormadılar
bilmediler
duymadılar
düşünmediler
hissetmediler
bakmadılar
ve görmediler…
sadece…
elinden
ve dilinden
gül eksik olmayan bir adam işte dediler…
bir adam…
sıradan…
gül bir çiçek..
o da bir adam işte…
ve yine harcını beton gibi kardılar
tuğlalarını duvarlara ördüler
kalın betonlar
ve duvarlar örüldü etrafına
yıkamadı…
haykırdı
“heeeyyy…
duyun beni…
çıkarın beni bu duvardan..
benim harcım çimento değil..
aşkla pişmiş ateş tuğlasıyım ben
sevda türküleri ayyuka çıksın yüreğimden
bir yürek yok mu Leyla gibi yanacak
bir sevda yok mu züleyha gibi,
hem yanıp hem sönecek
bir gönül yok mu
aşkımı besleyecek”
…………………

Ve bir gün…
Sözlerini duyan
Namelerini anlayan
Yüreğine yazdığı besteleri okuyan..
Bir gül açtı bahçesinde…
gördü
Bildi
duydu
Gönül sayfalarının çevrildiğini,
Okunduğunu hissetti…
……………………