Duyulmayan Ses Şiiri - Jale Keskinkılıç

DUYULMAYAN SES

Sen diye
Bir şey yok
Ben diye bir şey yok
Biz varız dünyada
Biz sanatçılar

Yalnızlığın koynundan
Çık benim koynuma gel
Diyen sesini
Seslenişini
Her duyduğunda
Bak diyorum odana
Bak odalarına
Beni koynuna
Alacak bir kuytu bulabilecek misin?
Dünya doluşmuş
Her yanına
Bak seslerini dinle, sen duyarsın
Sesten hızlı bir ses
Olsa bile

En kötü şiiri
Yazacağım bugün
O umutsuz bakışlarıyla
Umut isteyen insan seslerinde
En çok bizden
Ve hep bir ağızdan
İçlerinden söyleseler
Bile,
Biz kardeşiz
Akrabayız diyen
Seslerini duyacağız
Biz çıkartmayacak mıyız
Tüm insanların
İçinde taşıdığı
O iyi yönü

Bak geçtiğin sokaklara
Bak İstanbul ‘ un
En kuytu sandığın
Yerlerine
Bende buradan bakayım
Bulabilecek misin?
Beni koynuna
Alacak bir kuytu köşe
Anla
Artık ben diye bir şey yok
Sen diye bir şey yok
Biz varız
Bir ışık istedikleri
Kendi içlerindeki
Işığı çıkarmamız
Gözüm, biz yapabiliriz
Bunu
Bütün dünya için
Yapabiliriz
En kuytularda
Olanlar için bile
Belki o zaman
Bizde bir kuytu
Buluruz sığınacak

Yalnızlığın koynundan
Al alabilirsen
Demiştim beni
Ben de çok asi
Oldum
Bu böyle söylenir mi ki
Sen orada
Ben burada
Kucak kucak
Umudu taşıyacağız
En karamsar
Şiirlerde bile
Ben diye bir şey yok
Sen diye bir şey yok
Biz varız
Biz ve kalabalığımız

Belki bizim
Aşkımızda
Sesten hızlı
Kim bilir
Veya
Ben öyle avunayım
JALE KESKİNKILIÇ

Not: İnsanların hep var olan iyi yönünü ve insanların içindeki ışığı göstermeye çalışan tüm sanatçılara saygılar.