Duyulmayan Feryat Şiiri - Erdal Işık

Duyulmayan Feryat
Yer gök sağır olmuş
Tüm çiçeklerin rengi solmuş
Virane duvarlar kan ağlıyor
Alnıma çakılınca boşanma senedi

İspiyoncu bir şeyhin insafına kaldım
Aşkımı içimden alalı
Gunahlar parmaklarımdan süzülürken
Melekler ağlıyordu bendeki yar ahına

Gündüzde karanlıkları sobelerken
Yar saçından gurbati satın alırken
Heba olmasın onca yııllara, işte ondandır,
Düşsatıcısı bir şeyhin insafına kalmışlığım

Ağzıma kilitler vurdum paslı kalplere inat
Senden kendime suskunluk düşlüyorum
Bir sen oldun yalan mihrabım ve miracım
Elimden kaçırmamaktır şeyhin insafına koşuşum

Bu beden daha kaç yalanı kaldıra bilirki
Ruhumu ıslak gözlerimle kaldırıyorum,
Yalan bir aşkın küllerine asıyorum
Güneş ışığını vururken utanıyor

Gözü yaşlı bırakmak kırılmış kalb teliyle
Sabahın gecesinde yanlızlığa bırakmak
İhanetin adı oldu saklımda
Senden bana miras
Erdal ışık