Duyulmamış zamanlarda kalanlar için

Sevmeyenler size bir kor olsun..
Benimde yarım kalmış bu yürek eserlerim.
Dilerim
Aysız gecelerde yaksın sizi.
İçinizde sönsün, mutluluk ışıkları.
Dilerim kan olsun döktüğünüz yaşlar.
Ben öğrettim asırlar nasıl sayılır.
Zamanın arta kalmış çocuklarına.
Bendedir her kelimenin sırrı.
Bendedir dinmeyen deli fırtına.
Şarkılar benim.
O aydınlık günlerden kalmadır bu vaveyla.
Benden öğrendi uzak diyarlar,
Beklemeyi milyon kez, derin kuyuda.
Hüzün benim failim.
Kalbimden bıçakladı.
Akmadı tek damla
Bu deli sevda.
Göğü ben,
Resimleri ben yaktım.
İsa’yı çarmıhta,
Yusuf’u kuyuda unuttum.
Meryem’in ak saçıydım.
Rüzgarlarda savrulan.
Bir uzak esintiydim,
Dağ eteğinde solunan.
Tanrı’nın uzun bacaklı yaramazıydım.
Süleyman’ı incittim.
Elimdedir mührü eşyanın.
Eşyalar içinde yalnız kalan adamların.
Camlarına vurdum ellerini Yakub’un.
Yüzünün mahyasını dilencilere sattım.
Bir ormana kapattım benliğin yüreğini.
Asılsız kadınlar kaldı beride.
Minareler uzun gölgesi kısa adamlar geçer,
Medeniyet denen tortu üstünde.