boynu bükük kalmış bestelerin
içli ağıtların güfteleriyle
kimsesizliğe sığınmış sevdaların
şarkıları söyleniyor hüzzamla.(*)
artık acıların süzülmüş çileleri
metanet yüklü figanların sesi.
karşılıksız nice aşklar ağlıyor
bütün çiçeklerin gül renginde
ayrılıklara gemlenmiş senfoni
duyulmamış figanları çalıyor
vurgun yemiş aşkların hatırını
son nakaratta kemancı çalıyor.
(*) Günlük degisken ruh hali Bati,da kuytularda, los isiklari altinda romantik müziklerin varligi(gitar ve keman) icten vuruyor dinledikce!
Yakup IcikKayıt Tarihi : 5.3.2010 13:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!