Gözler vardır renk renk, bazısı bakar kör
İnsanlar vardır çeşit çeşit, bazısı nankör
Kimisi var ki, gönül gözü kapalı dünyaya
Öyle insan ol ki hakikati bakmasan da gör
Duymadan yaşamak zor, ne güzeldir sesler
Dinlendireni var yoranı da, tutulur nefesler
Bülbül gibi ol ama unutma bülbülün halini
Güzel sesi sebebine bülbüle mekân kafesler
Tatlıdır dünya nimetleri, dil ile bakarsın tadına
Konuşursun bazen doğruyu bazen yanlışı da
Dil var ama kemiği yok insanda bunun farkında
Bitirme ömrü boş laflarla bu âlemin çarkında
İnsan hissetmek ister, onun için de dokunur
Parmak uçlarıyla görür, hisler teninde okunur
Duygular bin bir türlü ve nakış nakış dokunur
El ne dese boş, dostun sitemi gönüle dokunur
Gülistan da olur da gül kokusunu alamazsan
Huzuru aradığında bir gün bile bulamazsan
Ne kıymeti var gezdiğinin şu fani dünyada
Sayılı nefesini derin derin içine alamazsan
Duyular beş tane, yapalım şimdi yoklama
Görme, duyma, tatma, hissetme, koklama
Vazgeçilmez hiçbirinden, hepsi de kıymetli
Şükretmelisin, şükrünü kimseden saklama
Görmüyorsan verilen nimetleri gözlerin boşuna
Duymuyorsan eğer dediklerimi, sözlerim boşuna
Tadın yoksa hissetmiyorsan eğer gönlümdekini
Kokmuyorsa çiçekler, ne yazık özlemim boşuna
(04.02.2017)
Kayıt Tarihi : 8.5.2018 14:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!