Kanım beynimi beslerken
Kalbim göğsüme vurdu
Atımları zamana eşlik etti
Küt küt; bir iki…
Kalbim attı zaman ilerledi
Zaman ilerledi kalbim acıdı
Bir kadının gözüyle gördüm dünyayı
Kadın bedenine sıkışmış çocuk ruhuydu aslına
Bildiklerimi gördüğümde gözlerim doldu
Bildiklerimi gördüğümde yüzüm güldü
Ellerimle tutundum yalnızlığıma
Tüm gücüyle sıkısıkıya
Öyle ki kan doldu parmaklarıma
Öldükten sonrada uzayan tırnaklarım
Kırıldı!
Bacaklarım güçsüz
Ama direnen
Asi, hırçın
Var olma savaşında
Beni ayakta tutan
Ve dudaklarım
Rengi kaçmış,
Solmuş konuşmaktan ve susmaktan
Yaşamın ironisi dudakta gizli….
Kayıt Tarihi : 28.1.2009 00:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!