Duyulamıyan Sözler Şiiri - İbrahim Faik ...

Kıriz çökmüş yollara, tozuyla dumanıyla;
İstikamet öhhödür, sapılmalı diyorlar.
İsteyen kalemiyle, istemeyen çanıyla;
Neşeyi heder eden, yakılmalı diyorlar.

Arzı endam ederse, düşünceleri kıtlar;
Sahteyle harmanlanır, depodaki yakıtlar.
Fayda vermiyor diye, milli olmuş yapıtlar;
Gerekirse yok yere, satılmalı diyorlar.

İnsanlar bilmez iken, rahmet hangi yanında;
Rahmet tâyin edenler, çıkıverir ânında.
Sefalet mi artmıştır, ülkenin her yanında;
Bize kazanç sağlar mı, bakılmalı diyorlar.

Makama yol bulmuşsa, cine âmade başlar;
Gönderilmeye hazır, eline gelen taşlar.
Batı'ya kıvrık olsun, gözün üstünde kaşlar;
Bu ne hâldir denirse, çatılmalı diyorlar.

Bakmaya meraklı çok, menfaatteki tada;
Bir yerine beş balık, takılıysa oltada.
Haksız uygulamalar, gözükürse ortada;
Üzerine çul serip, yatılmalı diyorlar.

Tırmanmak mı gerekir, beliren şu yokuşu?
Su ve sabun gidermez, terden gelen kokuşu.
Biraz zorlanıp bulduk, babacan tipli kuşu;
Doğan cinsinden olan, atılmalı diyorlar.

Kiminde çok endişe; kiminde ise tasa;
Hafif kalmış bir cüzdan; kenarda açık kasa.
Lazım imiş, âcilen, anası olan yasa;
Babasız ve atasız, yapılmalı diyorlar.

(12 Haziran 2008)