Ayın gecesi ile buluştuğu bir gecede yıldızlar tanıklık eder iken ay’ın gece ile buluşmasına benimde sensizliğe olan tek tanığım dört duvardı.
Dört duvar her gün her dakika her saniye şahit oluyordu sensizliğime hatta sensizliğimden bana acıyıp yıkılacaktı hasretinin ağır basmasıyla.
Çünkü taşıyıcı kolanlar taşıyamıyordu hasretini bana yüklendi bu yüzden tüm hasretin yükler binince üst üste en üstüne de özlemi koydum.
Ardından yüreğimden yeter diye bir ses duydum…
Özlem ölümden beter diye bir ses duydum.
Yanarsam aşkım tüter diye bir ses duydum
Sen duydun mu?
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta