Duymuyorum (Deneme) Şiiri - Aydın Demirkan

Geçeli kendimden, derin denizlerin yalnızlığını taşıyor ruhum. Ütopyalar arası yokolumlara bölünüyor genlerim;
fareli köyün kavalcısı, vazgeçmiş kavalından...

Uzayıp giden ipin bir yerinde sonlanırken hayatlar; bitiyor ömrüm umarsız. Şeytan ayinlerine tanık oluyorum!
Çıldıran tanrıların yokolumlarında, bir tanrı doğuyor yeniden. Küçüldükçe yok oluyorum!
Tanımayan gözler, 'bir hiçsin sen,' diyorlar!
Paslanmış kulaklarım; duymuyorum.

Ey kainatı yaratan Tanrı!
Kelimelerim bitti; duyuyor musun? Ben artık, hiç kimse olmak yolunda kulunum...
Semut'un rüzgarları vuruyor yüzüme!

Ve ey insan!
Geçmişken kendimden, umrun olmasın sözlerim. Benden geçeli sen, ben de geçtim herkesten...