Duymuyorsun Şiiri - Durgam Özer

Güneş batıyor o bilinmeyen meçhule
Dağların arkasında usul usul akşam oluyor
Bir çocuk çığlığı bölüyor tren seslerini
Ve bir adam gözlerine nokta arıyor
Bilmiyorsun…

Tahta masalarda yorgun bir çift göz
Yokluğuna karalıyor meyhane duvarlarına
Pikapta yine o şarkı
Doli dolu bir rüzgâr esiyor dışarıda
Anlamıyorsun…

Gök yüzüne siyah işliyor bulutlar
Gecenin kollarında can veriyor zaman
Sicim gibi bir yağmur yağıyor sokaklara
Bir adam ıslanıyor toprak damlara inat
Görmüyorsun…

Uyuyor köhne evler zavallı kaldırımlar
Ezan sesleri geliyor uzaklardan
Yağmur diniyor, ağarıyor gökyüzü
Ve bir adam sabır dileniyor tanrılardan
Duymuyorsun…