DUYMAYAYIM SENİ, GÖRMEYEYİM SENİ, DİYORUM; SEN BİR ZEHİRSİN İNSANA! . Sen; ZATEN BİTİRMİŞ ve TÜKETMİŞSİN KENDİ KENDİNİ! .
DUYMAYAYIM SENİ, GÖRMEYEYİM SENİ, DİYORUM; SEN BİR ZEHİRSİN İNSANA! .
Ne Dedin Sen, Ey Kendini Bilmez, Zavallı, Dünyanın En Tuhaf Mahluku:
“GÖRDÜKLERİ YERDE VURURLAR, VURDUKLARI YERE GÖMERLER BENİ! .” Dedin! .
Sen Öyle San; Senin Gibi Vicdan Yoksulu Değildir VATANIMIZA ADANAN! .
SEN; GÖRÜLDÜĞÜN YERDE VURULACAĞINA ve VURULDUĞUN YERDE GÖMÜLECEĞİNE,
İNAN DUR ve BEKLE SEN ÖLÜMÜ ÇARESİZLİĞİNLE, REZALETLİKLERİN İÇİNDE! .
{ Kaleme Alan: Kemal KABCIK – ANTALYA - 04 Nisan 2012 Çarşamba 05:10:08 }
Kemal KabcıkKayıt Tarihi : 4.4.2012 05:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!