Duymadın Şiiri - Nuray Üstündağ

Sen hiç duymadın
Ben yürürken ıslak yollarda
Ah dedim
İçimde yanarken kurduğum şehir
Yüzüme düşen her damla “ah” dedi yandı
Bulut olup çıktı göğe
Sen hiç görmedin
Ne zaman baksam sana
Bir çiçek yeşerdi içimde
Kelebekler uçtu
Kuşlar
Onlar zaten sarhoştu
Of dedim of
Duymadın
Sen hiç bilmedin
Ardından yürürken ben
Ayaklarım yalınayak
Boynumda dünya asılı
Karanlıkta nasıl bulurum
Yolumu telaşıyla
Sensizlik battı ayağıma
Ah dedim ah
Sen duymadın…