Ben belki de kendimi yeteri kadar anlatamadım
Belli ki seni nasıl sevdiğimi sen hiç anlayamadın
Hep el üstünde tuttum seni kirlenmesin diye anılarımız
Yokluğunda kahrettim kendime ,çaresizliğime
Yanında olamayışıma , elini tutamayışıma , gözlerine bakamayışıma
Kahrettim birbirimize bu kadar geç kalışımıza
Acım azalsın diye sabahlara kadar içtim kan kustum
….
Küçükte olsa bir umudum vardı ,düzelecekti her şey ,sözün vardı
Ve sen geldin sesini duydum ,viran gönül bağımda çiçekler açtı
Kısmet değilmiş ya mutluluk ,bu baharı da hazan aldı
Ve sen , gene tutmadın sözünü layık gördün bana ayrılığı
…..
Öyle seviyorum ki seni ,kızamıyorum sana
Ağzımda ne bir kötü söz ,yeminle nede bir beddua
Ama şunu bil eğer içimde Allah korkusu olmasa
Yeminle bir dakika düşünmeden sıkardım kafama
Güçsüzlüğümden değil sakın yanlış anlama
Ben yanlızca kızıyorum sana aşık olan bana
…..
Şimdi gidiyorum sen mutlu ol diye
Beni güldürmedin ama sen hep gül diye
Ben kolay unutamam biliyorum seviyorum diye
Sen çoktan unutmuşsun sanmam üzüleceğinide
…..
Kalbim ellerinde olacak sen farkında olmadan
Ben kahrolayım boşver eğer sen mutlu olacaksan
Çok sürmeyecek göçüp gideceğim bu dünyadan...
Ruhum sen hiç ama hiç Duymadan …. 15.09.2017 - BaRuT
Kayıt Tarihi : 21.9.2017 01:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!