Acı olunca;
İnsan hayatı daha çok hissediyor.
Yüreğini yönlendiremeyince yare,
Kendi içine akıyor sevgi pınarların.
Mutluluk kadar güçlüymüş acı.
İfadesi yok boşluğun,
Yürekteki duygusuzluğun adı yok;
Kimseyi sevmemek,
Kimseden nefret etmemek,
Ağlamamak, gülmemek,
Beklentisiz, umutsuz,
Hayalsiz, amaçsız...
Gale almayınca hayatı,
Herşey pamuk ipliğinde:
İnsanlar, hayat,
Toplum, dostlar.
Her an bir şeyler düşebilir,
Ölümün kuyusuna sarkan bu ipçikten.
Sanki hayat denen zaman sürecini
Doldurmak için yaşıyorum;
Mekanik bir nesne gibi.
Duygusuzluk:
Yediğin herşeyin bir tek tadı var.
Herşeyin rengi aynı.
Mutluluktan geçtim acı dahi güzeldi.
İsmail ŞahinKayıt Tarihi : 31.5.2004 21:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
