Duygusuz Şiiri - Özgür Arslan

Serseri bir duygu insanoglu içinde sevmek,
nedensiz bir bakış yada bir gülümseme,
bu kadar mı etkileyici olabilir.
Ama birde kötü yanı vardırya o sevmenin,
işte budur beni vuran seni vuran,
ortak yaramız degilmi ki bu,
anlaşılmamak, terkedilmek yada görmezden gelinmek.
Sevdin mi her şey farklılaşır,
nefesini başka alır,
kalp atışını farklı hissedersin,
sanki cennettesindir,
damarında akan kan seninle bir bütün,
gözlerin cıvıl cıvıl,
ama birden bir mızrak saplanır kalbine,
bir duygusuz ciğerini delmiş,
kalbini atmaz, damarından kan akmaz olmuştur.
İşte bu duygusuz sevmek nedir bilmez,
sevilmek nedir bilmez,
o dur sanki bu dünyanın hakimi,
o dur sanki beni yaradan ki,
beni, sevgimi, neşemi söndüren duygusuz,
işte bu duygusuzdur beni kalpsiz,
düşüncesiz ve asi yapan.
Bir gün olacak biliyorum bu duygusuzda sevecek,
ama çok geç olacak çünkü duygular bitmiş,
güneş kararmış, sevgi türküsü sona ermiş,
daglar delinmez, çiçekler yeşermez hale gelmiş.
İşte o an sen duygusuz,
bana bakacaksın ve ben sana tek bi şey söyliyecem,
' tek suçum seni sevmekti ama sen bunu bile çok gördün, kıskandın.
işte bu senin dünyan sen yarattın, senin olsun. Ben gidiyorum uzaklara, burda sevilmedim,
ama seni sevdim, bunu son kez sana söyledim.'
duygusuz, sevgisiz, acımasız.....