Hayatımızdan iki parantez açalım.
İçinde:
Sevgi, saygı ve özveri;
Toplam halinde bulunsun.
İkimizin de çarpanı 'aşk 'olsun..
İşlemimizi yapalım ve sadeleleştirelim.
Ne yazık ki sonuç:
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta